vrijdag 30 april 2010

Stiekem...

Hallo, ik ben Bas. Ik hoor eigenlijk al op bed te liggen. Maar ik ben stiekem uit bed geslopen. Pappa en Mamma hebben de computer aan laten staan. Kan ik snel even een berichtje typen. Ze zitten beneden X-factor te kijken, die hebben toch niets in de gaten...

Vandaag zijn Opa en Oma langs geweest. Konden Pappa en Mamma lekker schoonmaken. Ze zijn zo druk de laatste tijd. Er staan grote dozen in de woonkamer. Ik vraag me af wat er nu precies gaat gebeuren...

Ik moet ook steeds met dat gekke witte autootje meerijden. Beetje raar, die heeft maar drie wielen. Maar het is wel gezellig. Mamma heeft dan leuke muziek voor mij. Sesamstraat, Kinderen voor Kinderen en zo. Mamma pruttelt met het autootje net zo hard als ik in m'n pamper! En dat is hard hoor!

Ik moest ook al naar de kapper deze week. Wel een beetje vreemd, dat gefriemel aan je hoofd. Maar die juffrouw met die schaar was wel aardig. En ik kreeg lekker rozijntjes, jammie! Ze had een ding dat op Snoopy leek. Er kwam nog warme lucht uit ook.

Nou, ik ga maar weer snel naar bed. Morgen moeten we weer winkelen of zoiets.

Doei!

dinsdag 27 april 2010

Nooit nooit!

"Gaan jullie nog een keer zoiets doen?". Verschillende vrienden stelden ons vijf jaar geleden deze vraag, na terugkomst van onze voet- en scooterreis naar Rome. Drie maanden op pad met als belangrijkste steekwoorden: onbezorgd, loskomen van alles, leuke mensen ontmoeten, kamperen, mooie dingen zien, veel vrienden op bezoek, lopen voor een goed doel en lekker eten. Dat smaakte naar meer...

"Moâh, misschien wel, zeg nooit nooit..." was dan het standaard antwoord op deze vraag. Om iets dergelijks te ondernemen zijn er namelijk een aantal randvoorwaarden waaraan voldaan moet worden, zoals gezondheid, kwartjes en een flexibele werkgever. En deze heb je niet allemaal zelf in de hand.

Na de geboorte van onze zoon Bas begon het echter langzaam opnieuw te kriebelen. Hoe kunnen we zoiets dan invullen? Te voet en met de scooter is niet echt handig met een peuter van anderhalf...

Maar een alternatief, met uitdaging voor zowel mij als Jacqueline, was gelukkig snel gevonden. Tijdens onze reis naar Rome zagen we in Italië van die schattige overdekte bromscootertjes. En lang leve Marktplaats: Zo'n karretje hebben we tweedehands op de kop weten te tikken.

Spontaan werd het karretje omgedoopt tot de Tralalala Twiedelididie Mobiel (voor degenen die niet weten waar die naam vandaan komt, klik hier maar eens).

Hiermee gaan Jacqueline en Basje op pad. En zelf ga ik met de fiets. Dit is per slot van rekening een leuke manier van verplaatsen, waarbij je ook nog eens flinke afstanden op eigen kracht kunt afleggen.

De route die we hebben uitgestippeld loopt grotendeels door Italië en Frankrijk, waarbij we ook Sardinië en Corsica in de route hebben opgenomen. Een aantal stukken van de route leggen we af per autotrein en veerboot. Op 6 mei vertrekken we, om als het goed is na ruim drie maanden en 3500 km weer in Arnhem terug te komen.

De komende weken houden we op deze blog onze belevenissen bij. Gezellig als je ons wilt volgen, en reacties op de berichtjes worden enorm op prijs gesteld. Wij zijn alvast begonnen met aftellen....